Lieven Tavernier – Witzand (cd)

De geschiedenis van Tavernier beschouwen we als gekende stof. We zullen u dan ook niet lang vervelen met zijn voornaamste wapenfeiten. De man van De eerste sneeuw en De fanfare van honger en dorst was in een rechtvaardige wereld al lang wereldberoemd. Maar de Gentse kruising van John Prine en Bob Dylan is veel te bescheiden voor deze wereld. Iedere dag knutselt hij geduldig in zijn wachttoren aan nieuwe nummers en slechts zeer sporadisch zoekt hij de warme gloed van de spots op. Het is een publiek geheim dat Lieven de helft van zijn opnamebudget besteedde aan koffies in de Mokabon alwaar hij bleef piekeren over hoe hij ditmaal z'n nummers zou verpakken. Op een blauwe maandag deelde hij er de tafel met Koen Gisen (producer van onder andere 'The Bony King of Nowhere' en werkzaam bij 'An Pierlé & White Velvet') die hem meelokte naar zijn studio 'La Patrie' alwaar ze op regelmatige basis samen zouden knutselen aan de 'nieuwe Tavernier'. De producer en de songschrijver besnuffelden elkaar en langzaam maar zeker groeide het grenzeloos vertrouwen in elkaar. Op Witzand gaat Tavernier eindelijk elektrisch maar dan niet zoals Dylan destijds met een middelmatige bluesband. Op de plaat hoort u vooral Koen -die bijna alles bespeelt en een geniaal klankentapijt weeft- en de zanger zelve die nog nooit zo zelfzeker klonk. Voor de eerste keer geen enkele twijfel in de stem en songs met een ondefinieerbare sfeer die onmiskenbaar refereert naar het producerswerk van Daniel Lanois. Er weerklinkt van alles en de songs trekken niet langer in een typische "strofe-refrein-strofe-refrein" vorm voorbij.